Os feitos
 
A Sra. Regojo Dans presta servizos como persoal eventual no Consello de Estado dende o 1 de marzo de 1996. Anteriormente prestou servizos tamén como persoal eventual, durante case dezaseis anos no Tribunal Constitucional, e durante uns meses no Consello Económico e Social, como contratada laboral.
 
En xaneiro de 2012 a Sra. Regojo Dans solicitou ao Consello de Estado que se recoñecese o seu dereito a percibir trienios polo período en que prestara servizos como empregada pública, a saber, 31 anos e medio, e que se lle aboase o importe correspondente aos últimos catro anos.
 
Desestimada a súa solicitude, a actora recorreu ante a Sala Terceira do Contencioso-Administrativo do Tribunal Supremo, alegando que a negativa a recoñecerlle o dereito aos trienios constitúe unha diferenza de trato fronte ao resto dos empregados públicos, contraria ao Acordo marco da CES, a UNICE e o CEEP, sobre traballo de duración determinada, incluído como anexo na Directiva 1999/70/CE.
 
A Sala Terceira do Contencioso-Administrativo do Tribunal Supremo debe determinar se é ou non contrario ao principio de non discriminación proclamado no Acordo Marco o feito de que os que prestan servizos como «persoal eventual» nas distintas Administracións Públicas, sen ser funcionarios de carreira, non perciban o concepto retributivo de «trienios». Este concepto retributivo si que o perciben os funcionarios de carreira e outro persoal público que desempeña os seus servizos con carácter temporal: (i) os funcionarios interinos e (ii) os funcionarios de carreira que ocupan temporalmente postos de traballo reservados ao persoal eventual, de modo que podería constituír unha diferenza de trato incompatible co principio de non discriminación.
 
Por iso o Tribunal Supremo formula ao Tribunal de Xustiza varias cuestións prexudiciais, inquirindo (i) se o persoal eventual debe considerarse comprendido dentro da definición de «traballador con contrato de duración determinada»; (ii) se ao devandito persoal se lle aplica o principio de non discriminación e (iii) se ten algunha relevancia para estes efectos o réxime de nomeamento e cesamento libre, fundado en razóns de confianza, aplicable ao «persoal eventual» segundo as leis españolas, de modo que podería xustificar un trato diferente.
 
A sentenza do TXUE
 
Na súa sentenza ditada hoxe, o Tribunal de Xustiza declara que o concepto de «traballador con contrato de duración determinada», no sentido do Acordo marco sobre o traballo de duración determinada, debe interpretarse no sentido de que se aplica a un traballador como a actora (cláusula 3 do Acordo Marco).
 
Por outra parte, o Acordo Marco oponse a unha norma nacional, como a Lei 7/2007, do 12 de abril, do Estatuto básico do empregado público, que exclúe, sen xustificación ningunha por razóns obxectivas, ao persoal eventual do dereito a percibir os trienios que se conceden, entre outros, aos funcionarios de carreira, sempre que ambas as dúas categorías de traballadores se achen en situacións comparables en relación coa percepción do devandito complemento salarial (cláusula 4 do Acordo Marco). O Tribunal Supremo deberá comprobar que se dá efectivamente esta última circunstancia.
 
O Tribunal de Xustiza sinala que da cláusula 3, apartado 1, do Acordo marco, resulta que un contrato de traballo ou unha relación laboral de duración determinada se caracterizan polo feito de que o final do devandito contrato de traballo ou da devandita relación laboral «vén determinado por condicións obxectivas tales como unha data concreta, a realización dunha obra ou servizo determinado ou a produción dun feito ou acontecemento determinado».
 
Deste modo, debe considerarse que un contrato ou unha relación de servizo, como o da actora, que finaliza automaticamente cando se produza o cesamento da autoridade para a que se desempeñen as funcións, ten un prazo cuxo termo vén determinado pola «produción dun feito ou acontecemento determinado», no sentido da devandita cláusula. Polo tanto, un traballador que se encontre nesa situación é un traballador con contrato de duración determinada.
 
En canto á exclusión do persoal eventual do dereito a percibir os trienios recoñecidos, entre outros, aos funcionarios de carreira, o Tribunal de Xustiza recorda que xa declarou noutras ocasións que os trienios están incluídos no concepto de «condicións de traballo» a que se refire a cláusula 4, apartado 1, do Acordo marco.
 
Polo tanto, os traballadores con contrato de duración determinada non poden ser tratados a este respecto de xeito menos favorable que os traballadores fixos que se encontran nunha situación comparable sen que exista xustificación obxectiva ningunha.
 
O Goberno español observou que o persoal eventual é unha categoría profesional distinta do resto de categorías de empregados públicos establecidas no Dereito español, tanto respecto das súas relacións de servizo, os seus labores ou as funcións que desempeñan, coma dos criterios de selección ou o seu réxime retributivo. Segundo o devandito Goberno, as diferenzas de trato entre o persoal eventual e o resto de empregados públicos nacionais non se reducen unicamente ao complemento salarial por antigüidade (trienios). Polo demais, o Goberno español puxo de manifesto que, a diferenza dos funcionarios de carreira, que se seleccionan mediante procedementos nos que se garanten os principios constitucionais de igualdade, mérito e capacidade, o persoal eventual é nomeado libremente para realizar funcións de confianza ou asesoramento especial con carácter temporal. O seu cesamento tamén é libre e ten lugar con carácter automático cando se produce o da autoridade á que se preste esta función. O Goberno español considera que este sistema de nomeamento e cesamento está xustificado pola particularidade do labor profesional do persoal eventual, baseado na confianza e desempeñado no marco dun posto de natureza política ou análoga.
 
O Tribunal de Xustiza sinala, non obstante, que o labor profesional da Sra. Regojo Dans non consiste no exercicio dunha función específica vinculada á autoridade pública, senón máis ben no desempeño de tarefas de colaboración relacionadas con actividades de natureza administrativa. O Tribunal Supremo debe determinar se os funcionarios de carreira e o persoal eventual, con respecto ao cal se alega unha diferenza de trato relativa ás condicións de traballo, se achan nunha situación comparable. Se o Tribunal Supremo considera que a actora desempeñou, como persoal eventual, labores idénticos ou análogos aos desempeñados por un funcionario de carreira do Consello de Estado ou dun órgano similar, o único elemento que podería diferenciar a súa situación da dun funcionario de carreira sería a natureza temporal da relación de servizo que a vinculaba ao seu empregador durante a prestación dos seus períodos de servizo como persoal eventual. Nese caso, a Sra. Regojo Dans encontraríase nunha situación comparable a dun funcionario de carreira e procedería comprobar se existe unha razón obxectiva que xustifique a diferenza de trato entre ambos os dous traballadores, que se concreta na negativa ao recoñecemento de trienios en relación co seu período de servizo.
 
A este respecto, o Tribunal de Xustiza recorda que a referencia á mera natureza temporal da relación de servizo do persoal da Administración Pública non pode constituír, por si soa, unha razón obxectiva, no sentido da cláusula 4, apartado 1, do Acordo marco. Engade que unha diferenza de trato polo que se refire ás condicións de traballo entre traballadores con contrato de traballo de duración determinada e traballadores fixos non pode xustificarse por un criterio que se refire á propia duración da relación laboral de xeito xeral e abstracto.
 
Se se admitise que a mera natureza temporal dunha relación laboral abonda para xustificar esa diferenza estaríanse a frustrar os obxectivos da Directiva 1999/70 e do Acordo marco: en lugar de mellorar a calidade do traballo con contrato de duración determinada e de promover a igualdade de trato, estaríase a perpetuar o mantemento dunha situación desfavorable para os traballadores con contrato de duración determinada.
 
Ante os argumentos do Goberno español sobre a especificidade e peculiaridades do persoal eventual (que consideran razóns obxectivas que xustificarían a desigualdade de trato), o Tribunal de Xustiza estima que, se ben determinadas diferenzas relativas ao nomeamento dos funcionarios de carreira, ás cualificacións requiridas e á natureza das funcións cuxa responsabilidade deben asumir poden, en principio, xustificar unha diferenza de trato en canto ás súas condicións de traballo, non parece que sexa así no caso da Sra. Regojo Dans. A este respecto destaca que, segundo a Lei 2/2012, os funcionarios de carreira que, en situación de activo ou de servizos especiais, ocupen postos de traballo reservados a persoal eventual percibirán os trienios de que se trata.
 
O feito de que os funcionarios de carreira poidan ter dereito a eses complementos salariais mesmo durante o tempo en que exerzan os labores que corresponden o persoal eventual contradí a alegación do Goberno español segundo a cal a natureza particular das funcións de confianza ou de asesoramento especial que desempeña o persoal eventual diferencia estes dous tipos de persoal e xustifica unha diferenza de trato entre eles no que atinxe ao aboamento dos devanditos complementos salariais.
 
http://noticias.juridicas.com/actualidad/noticias/10334-el-personal-eventual-de-la-administracion-tiene-derecho-a-la-percepcion-de-trienios/