O pasado martes o BOE publicaba a Lei que leva o ambiguo título de "para reforzar a protección das menores e mulleres con capacidade modificada xudicialmente na interrupción voluntaria do embarazo", o cal supón introducir o permiso paterno para as mulleres de entre 16 e 17 anos, obrigándoas a ter o consentimento d@s proxenitor@s.
 
Non deixa de ser curioso que se lles desposúa da capacidade de decidir sobre os seus corpos, que se lles suprima a posibilidade de que poidan prestar o consentimento a que lles practiquen un aborto, cando non o requiren do seu consentimento para outro tipo de situacións:
 
Poden manter relacións sexuais a partires dos 13 anos Teñen responsabilidade penal desde os 14 anos
 

·         Poden facer testamento desde os 14 anos

·         Poden contraer matrimonio se están emancipadas desde os 14 anos (con dispensa do/a xuíz/a)

·         Deciden se queren someterse a operacións cirúrxicas e a tratamentos médicos ou farmacolóxicos agresivos a partires dos 16 anos

·         Poden traballar a partires dos 16 anos

·         Poden mercar fármacos sen receita a partires dos 16 anos (e tamén a pílula postcoital)

 
A lei que non contén unha soa medida dirixida a protexer ás mulleres, tan só consta de dous artigos que suprimen os apartados relativos á libre decisión das mozas. Con ela pretenden contentar a esa parte de electorado máis ultraconservador, ante o temor de que o silencio sobre este tema lles supoña unha nova perda de votos nos vindeiros comicios previstos para final de ano.
 
As mulleres seguiremos loitando mentres non sexamos quen de acadar o dereito a decidir sobre os nosos corpos. Porque a reforma non só é un ataque aos dereitos das mulleres máis novas, trátase dunha reforma eleitoralista e ideolóxica, por parte de quen ten a responsabilidade de garantir os dereitos á cidadanía,  tanto os civís, como os culturais, os sexuais e os reprodutivos, non de restrinxilos.
 
Estes dereitos están recollidos, como dereitos humanos fundamentais  nos Tratados internacionais desde os anos 90, acordos que foron subscritos polo goberno do estado español e, polo tanto, son de obrigado cumprimento para o goberno galego.
 
Mais a realidade é que a Xunta de Galiza vulnera estes dereitos de xeito reiterado na nosa área sanitaria:
 
1º. O Dereito á atención e protección da nosa saúde sexual e reprodutiva e a servizos de saúde que ofrezan unha atención integral e de calidade.
 
Este tipo de atención préstase, case que de xeito exclusivo, nos Centros de Planeamento Familiar, xa que hoxe por hoxe son os servizos recoñecidos internacionalmente como centros especializados para dar unha atención integral e de calidade, en materia de Saúde Sexual e Reprodutiva. Nembargantes, na nosa área sanitaria estes centros non están en condicións de garantir unha atención integral e de calidade. Porque dous Centros de Planeamento Familiar sempre foron insuficientes para una poboación de máis de 152.000 mulleres. E porque estes centros nunca foron accesíbeis xa que están moi lonxe dos núcleos de poboación comprendidos na súa área (ata 100 quilómetros de distancia).
 
Toda esta panorámica, xa de por si moi preocupante, vese agravada pola supresión da praza de xinecoloxía e de auxiliar de clínica no COF do Ventorrillo dende xaneiro do ano 2013. Isto supón que as mulleres teñen que desprazarse ata o COF de Beiramar para recibir atención xinecolóxica. Ademais a xerencia do hospital suprimiu as revisións xineco lóxicas das usuarias destes centros para que se puidese asumir nun só centro a instauración dos métodos anticonceptivos de toda a area sanitaria, que supón un total de 37 concellos.
 
Esiximos pois que se cubra, de xeito urxente, a praza de Xinecoloxía e a de auxiliar de enfermaría  no Centro de Planeamento Familiar do Ventorrillo, e así recuperar as prestacións anticonceptivas e xinecolóxicas as que ternos dereito as mulleres.
 
Non podemos nin queremos esquecer tampouco o incumprimento deste goberno na protección doutros dereitos sexuais e reprodutivos coma son:
 
2º. O Dereito a decidir sobre as distintas opcións reprodutivas
Para que este dereito poida ser efectivo requírese non só o acceso aos métodos anticonceptivos, aos servizos de interrupción voluntaria do embarazo, á información e atención sanitaria ás mulleres durante o proceso de xestación, parto e puerperio; senón que tamén supón que se poñan a dispor de todas as mulleres que queren ser nais (sen que se impida selo ás mulleres soas, ou aquelas sen parella masculina) as posibilidades de facelo (servizos sociais, escalas, vivencia, comedores, salarios e horarios que permitan a crianza) e que as nais e os pais teñan a posibilidade de facer compatible traballo e familia.
 
Denunciamos a ausencia de políticas sociais, sanitarias,educativas e laborais que apoien a maternidade e paternidade libre e responsable.
 
3º, O Dereito a dispor dunha educación sexual de calidade, libre de estereotipos e prexuízos morais, ideolóxicos ou relixiosos, que favoreza unha vivencia positiva e saudábel da sexualidade e que lexitime os diferentes tipos de relacións, de orientacións e de identidades sexuais.
 
Denunciamos a política educativa do goberno do PP que fomenta unha educación afectiva e sexual baseada na ideoloxía da igrexa católica e que subvenciona aos colexios do OPUS DEI que segregan ás nenas e aos nenos.
 
4º. O Dereito a liberdade e integridade corporal.
Son moitas as violacións da liberdade e integridade corporal das mulleres: a explotación sexual, as agres1ons sexuais, o acoso sexual, a prostitución forzada, a trata de mulleres, a chantaxe afectiva en particular e o maltrato psicolóxico en xeral, e calquera forma de relación sexual coercitiva. Todas estas agresións son incompatíbeis co dereito á liberdade e integridade corporal, e teñen un impacto negativo sobre á saúde e a vida das mulleres.
 
Para protexer este dereito fundamental é indispensábel a existencia de recursos públicos e de calidade, para axudar ás mulleres a enfrontar todas estas manifestacións de violencia.
 
Denunciamos que os dispositivos públicos especializados na atención integral a mulleres en situación de violencia, as axudas económicas e sociais, e o desenvolvemento da actual lei sobre a violencia de xénero, son claramente insuficientes e están a ser aínda máis minguados pola administración, atentando así contra este dereito fundamental.
 
Non podemos esquecer hoxe que neste ano en Galiza xa foron asasinadas 6 mulleres pola violencia  machista (dúas delas meniñas).
 
E por último lembremo s o motivo da concentración de hoxe: o 28 de setembro conmemórase o Día da Acción Global por un Aborto legal, Seguro e Gratuíto. Unha data na que mulleres de todos os países do mundo saímos á rúa para esixir o dereito a decidir por nós mesmas. Porque a maternidade non é unha obriga, senón unha opción. As mulleres ternos dereito ao aborto libre, sen máis causa que a vontade da muller, e dentro da sanidade pública.
 
A participación cidadá é un garante para atinxir e conservar os dereitos sexuais e reprodutivos, e as liberdades, nunha sociedade democrática. Grazas á mobilización social, á presión do feminismo, tomos quen de conseguir a retirada da reforma da leí do aborto, e mesmo a dimisión de Gallardón. Unha vitoria acadada por todas as mulleres , que non rematará até acadar a protección dos nosos dereitos sexuais e reprodutivos. Seguiremos presionando ao goberno para que retire o recurso de constitucionalidade da actual lei de prazos, para que derrogue esta absurda lei que impide decidir ás mozas, e demandando un marco legal moito máis amplo, que garanta a liberdade das mulleres.
 
DEREITO AO ABORTO XA!
ESTAMOS FARTAS DE AGARDAR!
ABORTO LIBRE E NA SEGURIDADE SOCIAL, FORA DO CÓDIGO PENAL!
 
Podes contactar con nós na páxina de facebook: Plataforma A Coruña polo dereito ao aborto ou do gmail: mailto:pgdacorunha@gmail.com
 
MANIFESTO LIDO NA CONCENTRACIÓN