Novembro de 2015
 
 

NÚMERO 292 - 09/11/2015

   CUTUDC / Novidades

  OPINIÓN - Isaac Rosa
 

As "frías cifras"

Di o tópico do xornalismo sensibleiro que detrás das cifras hai persoas con nome e apelido, e que os grandes números (o mesmo do paro que de accidentes de tráfico) impídennos ver a “dimensión humana”. Pero no caso dos refuxiados que chegan a Europa, nin por esas.

 

  • Noticias relacionadas

 

Aí está o caso do neno Aylan. Con só ler o seu nome, xa saben de quen lles falo, ¿verdade? O kurdo de tres anos afogado nunha praia de Turquía non quedou invisible tras unha cifra, ao contrario: soubemos nome e apelido, vimos fotos vivo e morto, coñecemos aos seus pais e irmáns, soubemos peripecias e anécdotas da súa curta vida. Durante varios lacrimóxenos días de setembro puxemos nome, apelido e rostro ao "drama dos refuxiados". E aquí seguimos, esquecidos do "refugees welcome".
 
Os nomes e apelidos non serviron para nada. E tampouco as fotos, pois tras Aylan vimos novas fotos de nenos inchados, flotando en enormes chalecos salvavidas, depositados na area. Así que, como o “rostro humano” non serve, probemos coas “frías cifras”. Estes días acumúlanse números que, se supón, deberían sacudirnos, cambiar a orde de prioridades, presionar aos gobernantes. Pero a maioría somos de letras, analfabetos matemáticos, e en canto hai máis de dous ceros xa nos perdemos, o mesmo nos dá dez mil que dez millóns.
 
Aquí lles deixo algunhas cifras picoteadas da prensa de onte, a ver que tal soan. Ordeneillas de menor a maior, así as asimilamos mellor: 2 nenos mortos ao día. 50 prazas para refuxiados habilitadas por España. 55 corpos na morgue de Lesbos, sen sitio para enterralos. 108 nenos mortos desde que apareceu o cadáver de Aylan. 116 refuxiados situados por Europa nos dous últimos meses. 400 mortos en outubro. 1.418 prazas habilitadas por Europa para acoller aos que chegan. 3.406 afogados no que vai de ano. 5.000 esperamos cada día de aquí a final de ano. 9.000 nenos chegaron sos, sen familia, no que vai de ano. 28.000 refuxiados no último fin de semana. 160.000 son os que se comprometeron a acoller os países europeos. 172.000 chegaron ata setembro. 218.000 máis só no mes de outubro. Espéranse 300.000 de aquí a final de ano. 760.000 alcanzaron Europa no últimos dez meses. 1.000.000 calcúlase que entrarían en Europa en todo o 2015.
 
Dinlles algo todos eses números? Pouca cousa, seino. Podo tentar usar outras unidades de medida máis manexables, non sei: dicir que nos dous próximos meses chegará o equivalente a tres Bernabeus de refuxiados; que no último fin de semana desembarcou o equivalente a toda a poboación de Durango ou Crevillente; que cada dúas horas morre un refuxiado no mar; que na morgue de Lesbos hai un autobús enteiro cheo de cadáveres sen enterrar; ou que en dous meses morreron nenos que encherían seis clases de Primaria, un colexio enteiro tirado nas praias.
 
Nin por esas, xa o sei. Cifras, fotos, nomes, que non dan a medida desta Europa miserable que non só non estableceu vías legais de chegada en orixe, que non só non abriu corredores humanitarios nin mandado a axuda necesaria aos países de acollida cando está a chegar o frío; é que nin sequera foi capaz de organizar unha misión de salvamento e teñen que ser os socorristas voluntarios os que rescaten vivos e pesquen mortos. Que noxo de Europa, que noxo de nós, que noxo de min.

 

 

 

 

 

 


CUT da UDC . SEMPRE DO LADO DAS TRABALLADORAS E TRABALLADORES

cutudc.com, 2009. Publicado baixo licencia Creative Commons DHTML Menu By Milonic JavaScript