As contas claras
Aprobados os orzamentos, sorprendeume o optimismo do equipo de goberno. Revisei a comparativa do PASquín e, salvo os cartos que se reservan para as promocións do PDI,  véxoos moi parecidos aos do ano pasado, entendo que o que pasará é que non se asumirá tanto gasto como o ano pasado cando houbo que pechar a billa. Todo isto equivale a máis restricións e, de maneira directa, no PAS que seguiremos cos mesmos cartos para acción social e formación. Repito, non entendo o optimismo.

Oportunidade
Se nos poñemos a traballar, desde agora mesmo, o Plan de Financiamento que Feijoo impuxo ás universidades pode ter data de caducidade. Este ano tocan eleccións e temos a obriga de botalo da presidencia, ben puidera ser que os reitores falasen con todos os candidatos e candidatas para que expuxeran as súas proposta para acabar coa “austeridade” (recortes) que desde o PP se impón ás universidades públicas e a todos os servizos públicos.

Contracorrente
Ir contracorrente ten o seu prezo, cando non é un custe directo, é outra consecuencia, normalmente a marxinalidade. Imaxínome as caras da representación empresarial presente no Consello Social cando, a pesar do optimismo da representación da universidade ao analizar o orzamento, a representación do PAS votou en contra sinalando os motivos que estaban detrás do voto. A sorpresa neste sector, e o seu voto afirmativo, podo entendelo, o que me parece impropio é o voto favorable que os orzamentos tiveron da representación sindical que tamén estaba presente.