1. As regras aprobadas para protexer o medioambiente desapareceron en tal tratado. Regras tan sinxelas (e á vez tan importantes) como o dereito dos países para protexer a vida humana, a vida animal e a vida vexetal, desapareceron. O ben coñecido Principio de Precaución vixente na lexislación europea permite aos Estados prohibir ou limitar a distribución de produtos ou a introdución de sustancias que puidesen causar dano á saúde humana ou á vida animal e vexetal, mesmo no caso de que a comunidade científica non ditaminase dunha maneira definitiva o seu efecto nocivo. Este principio é distinto (en realidade, oposto) ao vixente en EEUU, onde o Estado non pode intervir ata que non se probou definitivamente a nocividade da sustancia ou dos produtos. O TTIP adopta o principio vixente en EEUU, desprotexendo ao cidadán consumidor, traballador ou residente nun territorio. Deixaría de ser práctica común na UE, entre outras cousas, que se escribise a etiquetaxe nos produtos alimenticios, por exemplo, notificando ao consumidor que se trata de produtos transxénicos. E así, un longo etcétera.
 
5. Abre a porta a un proceso constantemente litixioso, no que calquera empresa que considere que as regulacións existentes nun país afectan negativamente os seus intereses, pode levar ao Estado no que existen tales regulacións aos tribunais, controlados por axentes próximos ao mundo empresarial, que paga a tales axentes. Fronte á enorme crítica sobre a composición e financiamento destes tribunais, estas variaron algo, pero non o suficiente, porque o tribunal estará aínda sesgado a favor de que as empresas inicien o litixio, pois a maiores litixios, maiores os ingresos de tales tribunais. Por iso é polo que o novo cambio na composición dos devanditos tribunais, que estarán formados por xuíces en lugar de árbitros legais, non resolva o problema do rumbo de tales tribunais a favor das empresas, estimulando que favorezan a actitude litixiosa, na cal o Estado pode perder moitos millóns de euros..
 
A necesaria defensa da democracia
 
En resumidas contas, este tratado é un intento descarado das grandes transnacionais de controlar as economías e as sociedades. Iso explica a enorme oposición que está a xerar tal tratado. A porcentaxe que se opón a el pasou de ser en Alemaña do 25% en 2014 ao 45% en 2015. Un tanto igual noutros países. En Francia, o 54% da poboación vive en localidades que se declararon “TTIP free”, é dicir, que non queren que o TTIP se aplique no seu territorio. E o goberno francés sinalou a súa oposición a tal tratado. O que é lamentable é que no Parlamento Europeo, onde os conservadores e liberais teñen maioría, a oposición ao TTIP sexa moi débil. E o que é aínda peor é que os socialdemócratas, como síntoma da súa neoliberalización, apoian tamén tal tratado.
 
En EEUU a oposición das clases populares explica o gran éxito do candidato republicano Trump e do demócrata Sanders, e o cambio de actitude da candidata demócrata Clinton que, de apoialo, pasou a opoñerse ao TTIP. En España, o PP, o PSOE, C’s e Convergència apóiano, mostrando unha vez máis que as forzas políticas que fan gala do seu nacionalismo e amor á soberanía nacional son as primeiras en apoiar tratados que eliminarían tal soberanía. É necesario que se recuperen as soberanías populares que freen unha globalización que beneficia única e exclusivamente ás empresas transnacionais cuxos beneficios están baseados na perda de dereitos laborais e sociais que a poboación adquirira.
 
Artigo de Vicenç Navarro sobre as últimas revelacións respecto do TTIP
Artigo completo