Se tomamos un pouco de perspectiva e botamos unha mirada ao mapa de choivas do últimos tres anos comprobaremos que os tons da seca vanse estendendo como unha mancha de aceite desde a Comunidade Valenciana, onde alcanza o vermello máis intenso, ao resto de España. De feito, salvo un puñado de provincias do norte nas que o amarelo reverdece un pouco, o único territorio onde o verde húmido adquire un pouco de forza é a punta norte da illa de Santa Cruz de Tenerife.
 
E isto non son modelos de proxección como os que elabora o panel de expertos en cambio climático das Nacións Unidas (IPCC), cuxos prognósticos nos sitúan na zona cero do quecemento global, onde se poden consolidar os peores escenarios. Isto son datos exactos. A seca volve estar aquí. Como sempre ocorreu, dirán os menos dados a aceptar as verdades incómodas. E así é, trátase dun fenómeno recorrente no clima mediterráneo, o que ocorre é que esta vez é altamente probable que viñera para se quedar. Por iso fariamos ben en asumilo e prepararnos para iso.
 
E non estou a falar de multiplicar a capacidade de auga embalsada ou de coller o mapa de concas fluviais e poñernos a planificar transvasamentos ata que non as recoñeza nin a nai natureza. Non. Falo dunha solución moito máis eficaz e fulminante: educar para a seca.
 
É necesario educar á cidadanía nos bos hábitos no uso de auga. Debemos volver aprender a manexarnos coas billas para pasar do costume de malgastar ao hábito de aforrar. Hai que poñer de moda a moderación, especialmente entre os máis novos. O respecto á auga debe ser a característica común á hora de consumila e facer uso dela, con independencia da contorna no que nos manexemos: xa sexa doméstico, urbano, agrícola ou industrial. Toda pinga conta e todos debemos comprometernos co aforro porque o aforro é a principal reserva de auga coa que contamos.
 
Volvan botarlle unha ollada ao mapa de precipitacións da AEMET. É ela, a seca. Son as súas cores, pero esta vez poden converterse nunha tatuaxe máis que nunha calcomanía. Por iso debemos asumila e adaptarnos a ela dunha vez por todas en lugar de pensar que isto xa pasou outras veces e que xa cambiará o tempo e volverá chover. Porque esta vez poida que tarde demasiado en facelo. E é que o que está a cambiar non é o tempo, senón o clima. Non é outro cambio de escenario: é que estamos noutro teatro.
 
A este país estánselle amontoando as urxencias, por iso resulta tan difícil tentar chamar a atención sobre calquera delas. Pero é que aos que andamos metidos en temas de medio ambiente non é que se nos amontoen, é que nos están esmagando. Por iso se a educación ambiental é urxente, a educación para a seca é inaprazable.
 
Recollido de Zona Crítica