O Tribunal de Xustiza da Unión Europea (TXUE) sentenciou que a norma española que permite a utilización de nomeamentos de duración determinada sucesivos para atender a necesidades permanentes no sector dos servizos de saúde infrinxe o Dereito da Unión Europea (UE).
 
Este tribunal pronunciouse onte, mércores 14 de setembro, sobre o caso dunha enfermeira que traballou no Hospital Universitario de Madrid entre febreiro de 2009 e xuño de 2013 cun nomeamento de natureza temporal que foi renovado en sete ocasiones. Para o TXUE, os sucesivos nomeamentos desta traballadora "non parecen responder a meras necesidades temporais do empregador".
 
O TXUE considera que os nomeamentos de duración determinada non poden renovarse para desempeñar funcións permanentes e estables incluídas na actividade normal do persoal estatutario fixo
 
Con esta sentenza, ademais, o Alto Tribunal declara que o Dereito europeo oponse a unha norma nacional que permite a renovación de nomeamentos temporais para atender necesidades temporais en materia de persoal, cando estas necesidades son en realidade permanentes.
 
O TXUE considera que os nomeamentos de duración determinada non poden renovarse para desempeñar funcións permanentes e estables incluídas na actividade normal do persoal estatutario fixo. A razón obxectiva debe poder xustificar concretamente a necesidade de atender necesidades provisionais e non necesidades permanentes.
 
Así mesmo, o TXUE lembra ante todo que o Acordo marco impón aos Estados membros regular na súa normativa, a efectos de previr os abusos como consecuencia da utilización sucesiva de contratos de duración determinada, as razóns obxectivas que xustifiquen a renovación de tales contratos, a duración máxima total dos sucesivos contratos de traballo de duración determinada e o número das súas renovacións. Ou, polo menos, unha deste tres cuestiones.
 
María Elena Pérez López foi nomeada para prestar servizos de enfermeira no Hospital Universitario de Madrid durante o período comprendido entre o 5 de febreiro e o 31 de xullo de 2009. O seu nomeamento indicaba como causa xustificativa a "realización de servizos determinados de natureza temporal, conxuntural ou extraordinaria". Con todo, foi renovada en sete ocasións, mediante nomeamentos temporais con idéntico contido.
 
Un pouco antes da expiración do seu último nomeamento, en marzo de 2013, a Administración notificoulle, en paralelo, o seu cesamento inmediato e o seu novo nomeamento, de modo que prestou servizos de maneira ininterrompida para o hospital entre febreiro de 2009 e xuño de 2013.
 
Ela interpuxo recurso contencioso-administrativo contra a resolución de cesamento. Ao seu xuízo, os seus sucesivos nomeamentos non tiñan por obxecto responder a necesidades conxunturais ou extraordinarias dos servizos de saúde, senón que en realidade correspondían a unha actividade permanente.
 
O Xulgado do Contencioso-Administrativo n.º 4 de Madrid, que coñece do devandito recurso, solicita ao Tribunal de Xustiza que dilucide se a norma española que permite a renovación de nomeamentos de duración determinada no sector dos servizos de saúde é contraria ao Acordo marco sobre o traballo de duración determinada, en virtude do cal os Estados membros deberán introducir medidas para previr os abusos derivados da utilización de sucesivos contratos ou relacións laborais de duración determinada e evitar deste xeito a precarización da situación dos traballadores por conta allea.
 
Tal renovación de nomeamentos de duración determinada xera unha situación de precariedade que esta traballadora non é a única en sufrir, tendo en conta do déficit de persoal estatutario fixo no sector sanitario da Comunidade de Madrid.
 
Ademais, o TXUE sinala que a Administración pública española non ten obrigación de crear postos estruturais e que lle está permitido prover os postos mediante o nomeamento de persoal estatutario temporal interino, sen que exista unha limitación en canto á duración dos nomeamentos nin en canto ao número das súas renovacións. Diso despréndese que a situación de precariedade dos traballadores convértese en permanente.
 
Por tanto, o TXUE declara que a norma española, ao permitir a renovación de nomeamentos de duración determinada para cubrir necesidades permanentes e estables, a pesar de que existe un déficit estrutural de postos de persoal fixo, infrinxe o Acordo marco.
 
DIAGONAL PERIÓDICO