Gadisven, a empresa concesionaria das máquinas expendedoras (vending) repartidas polos centros da UDC, utiliza un número 902 para avisos e reclamacións. Estes números non adoitan incluírse nas tarifas planas que comercializan os operadores, polo que os usuarios que teñan contratadas este tipo de tarifas non se beneficiarían delas para as chamadas a este número.
 
O código 902 está atribuído ás chamadas de pago para o que chama. O custo das chamadas ao 902 págao por completo quen chama.
 
Ao ofrecerse como única vía para as reclamacións un número 902 dáse unha circunstancia especialmente sanguenta, xa que o valor do produto é, ás veces, inferior ao custe das chamadas. Por unha banda a empresa aforra queixas e devolucións porque os usuarios abstéñense de chamar. Aínda que se queixan ao persoal da UDC, case nunca acaba nunha queixa formal polo que quen queda mal é a imaxe da propia universidade. Por outra banda, se o usuario finalmente reclama, a empresa recupera una parte grazas ao servizo de tarificación adicional.  
 
A deriva da universidade buscando rendibilizar as concesións sen importar a calidade do servizo é preocupante.
 
Polo que sabemos, o anterior concesionario non optou á contratación porque non podía asumir unha das modificacións feitas no prego de prescricións técnicas, concretamente esta:
 
“12. El adjudicatario deberá garantizar la posibilidad de realizar el pago mediante la utilización de la tarjeta monedero (chip).”

Xa pasaron uns cantos anos desde a adxudicación e, segundo se nos sinala desde os centros, non se atopou nin unha soa máquina que permita o pago coa tarxeta da UDC. Dá que pensar, xa que non se trata dun detalle que pasara desapercibido pois, por informacións que obtivemos nalgunha conserxaría, o anterior adxudicatario tentou, sen éxito, que a modificación técnica fose optativa en lugar de obrigatoria.